به نقل از «فرارو»

(ویدئو) کشتی لاکچری صدام حسین 

تاریخ انتشار: ۲۳ اسفند ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۳۲۹۵۷۹

کد ویدیو دانلود فیلم اصلی کشتی لاکچری صدام حسین 

در آستانه بیستمین سالگرد حمله نظامی آمریکا به خاک عراق بار دیگر کشتی‌های لاکچری صدام حسین، دیکتاتور سابق عراق مورد توجه قرار گرفته‌اند.

به گزارش فرارو، یورونیوز نوشت: این کشتی‌های لوکس که حدود بیست سال پیش نیز حاشیه ساز شدند در اسکله‌ای در شط العرب (اروند رود)، رودخانه‌ای که در آن آب رودخانه‌های دجله و فرات در هم می‌آمیزد، لنگر انداخته‌اند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

از ماه ژانویه سال جاری میلادی در یکی از کشتی‌ها به روی بازدیدکنندگان باز شده است.

هنوز آثار زندگی شخصی صدام در این کشتی ۸۲ متری مشاهده می‌شود، یک تخت بزرگ، پرده‌های ابریشمی و سرویس بهداشتی که در آن طلاکاری شده است. این کشتی چهار طبقه حتی آرایشگاه، خشکشویی و اتاق کمک‌های اولیه هم دارد.

اما رئیس جمهور سابق عراق که از سال ۱۹۷۹ تا ۲۰۰۳ با «مشت آهنین» بر عراق حکومت کرد و به تجمل‌گرایی شهرت داشت، هرگز نتوانست با کشتی «نسیم بصره» سفر کند. حالا این کشتی مجلل به در خدمت مرکز تحقیقات دریایی دانشگاه بصره قرار گرفته است.

سجاد کاظم، استاد این دانشگاه، می‌گوید: «همه کسانی که وارد کشتی می‌شوند در ابتدا از تجمل این کشتی تفریحی مات و مبهوت می‌مانند.

این کشتی تفریحی که توسط یک کارخانه کشتی‌سازی دانمارکی طراحی شده است ۸۲ متر طول دارد و می‌تواند نزدیک به ۳۰ مسافر و یک خدمه ۳۵ نفری را حمل کند.

در این کشتی ۱۳ اتاق خواب، سه اتاق جلسه، یک سکوی هلیکوپتر وجود دارد، علاوه بر این‌ها یک راهرو مخفی منتهی به یک زیردریایی برای فرار در صورت خطر نیز برای این کشتی طراحی شده است.

آقای کاظم، ۴۸ ساله، با انتقاد از رژیم سابق عراق می‌گوید: «در حالی که مردم عراق در وحشت جنگ‌ها و تحریم‌ها زندگی می‌کردند، صدام چنین کشتی‌ای داشت.»

صدام حسین این کشتی را از ترس عواقب جنگ ایران و عراق در۱۹۸۰، به خانواده سلطنتی سعودی واگذار کرده بود.

مقامات عراقی پس از اینکه متوجه شدند این کشتی به قیمت نزدیک به ۳۵ میلیون دلار توسط یک شرکت مستقر در جزایر کیمن فروخته است، ادعای مالکیت آن را کردند.

سرانجام دولت عراق پیروز شد. اما نتوانست آن را بفروشد، در آخر در سال ۲۰۰۹ تصمیم گرفت آن را به بصره بازگرداند.

یکی دیگر از کشتی‌های لوکس صدام که «المنصور» نام دارد که نیمی از آن زیر آب است و لاشه زنگ زده آن از آب‌های شط العرب (اروندرود) بیرون زده است.

به گفته وب سایت طراح دانمارکی «Knud E. Hansen»، المنصور با وزن بیش از ۷ هزار تن در فنلاند مونتاژ و در سال ۱۹۸۳ به عراق تحویل داده شده است. این کشتی می‌تواند ۳۲ مسافر و ۶۵ خدمه را در خود جای دهد.

صدام قبل از حمله نیرو‌های آمریکایی در سال ۲۰۰۳ برای محافظت از آن در برابر بمباران هواپیما‌های آمریکایی این کشتی را در امتداد شط العرب قرار داد.

قحطان العبید، مسئول سابق هریتیج در بصره، می‌گوید در مارس ۲۰۰۳ «چندین یورش به کشتی‌ها طی چند روز انجام شد. حداقل سه بار بمباران شد، اما هرگز غرق نشد.»

در عکس‌های گرفته شده توسط خبرگزاری فرانسه در سال ۲۰۰۳، المنصور هنوز روی آب دیده می‌شود، طبقات بالایی، اما به دلیل آتش سوزی ناشی از بمباران ویران شده است.

آقای عبید توضیح می‌دهد که کشتی «هنگامی که موتور‌های آن به سرقت رفتند، تکان خورد. منافذی در کشتی ایجاد شد و آب درون آن سرازیر و باعث عدم تعادل شد.»

منبع: فرارو

کلیدواژه: صدام حسین کشتی صدام حسین کشتی ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۳۲۹۵۷۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

از دجله تا راین!/کدام کشور اروپایی رکورددار تجهیز صدام به تسلیحات شیمیایی بود؟

روزنامه آلمانی «بیلد زایتونگ» روز ۱۳ اردیبهشت سال۱۳۶۷ نوشت: «در جنگ ایران و عراق حداقل ۱۶ شرکت آلمانی مظنون به مشارکت در برنامه‌های تسلیحاتی عراق هستند و دادگستری آلمان مشغول تحقیق در این زمینه است».

به گزارش ایسنا، روزنامه قدس نوشت: روزنامه پرطرفدار «بیلد» اولین و آخرین رسانه آلمانی نبود که در این باره مطلب منتشر کرد همچنان ‌که شرکت‌ها و مؤسسات آلمانی دخیل در فروش تسلیحات شیمیایی به عراق  فقط همین ۱۶ شرکت نبودند.

یک قُلُپ گاز خردل
حتی تصاویر به جا مانده از کشتارهای شیمیایی، اسناد و مدارک به جا مانده و عکس و فیلم‌های جانبازان شیمیایی نمی‌توانند برای جوانان و میانسالان نسل امروز، آن طور که شاید و باید از هولناکی سلاح‌های شیمیایی بگویند. هیچ‌کدام از تصاویر حتی اگر زبان باز کنند نمی‌توانند از زبان رزمنده‌ای که ناغافل و ناچار در معرض گاز «عامل اعصاب» قرار گرفته، مردمک چشم‌هایش منقبض شده، عضلاتش بی حس و حال می‌شوند و سلسله اعصاب مربوط به سیستم تنفسی‌اش یکی‌یکی از کار می‌افتند، حرف بزنند و بگویند تا یکی دو ساعت دیگر که مرگ قرار است برسد، چه حالی دارد و چه درد جانکاهی را تحمل می‌کند. همان‌طور که نمی‌توانند به من و شما درست و حسابی بفهمانند، گاز خردل چه بر سر پوست دست و صورت آدم می‌آورد و تاول‌های هولناکش با ریه رزمنده‌ای که آن را تنفس کرده چه می‌کند. «عامل خون» یعنی چه و با آدم چه می‌کند...؟

کارخانه‌اش را ببر
درباره نقش کشورهای غربی در کمک نظامی به صدام که هیچ، درباره نقش آن‌ها و ردپایشان در تجهیز ارتش بعثی به انواع و اقسام سلاح‌های ممنوعه و مرگبار شیمیایی، در همان سال‌های آخر جنگ افشاگری‌های زیادی شد. در میان کشورهای همیشه مدعی حقوق بشر، انسانیت و آزادی، آلمانی‌ها گویا، گوی سبقت را در کمک شیمیایی به بعثی‌ها ربوده بودند. این را براساس اعتراف‌های اندک‌اندک رسانه‌های غربی و بعدتر اعتراف‌های خود آلمانی‌ها می‌گوییم. «اشپیگل» چند سال بعد و زمانی که نشریات دیگر اروپایی و یا آمریکایی جسته و گریخته افشاگری‌های محدودی درباره آزمایشگاه و کارخانه مواد شیمیایی در ساحل دجله، شهر سامرا و... انجام دادند، در سلسله گزارش‌های مفصل نه‌تنها از ارسال سلاح‌های شیمیایی بلکه از انتقال کارخانه و تکنولوژی ساخت مواد مرگبار شیمیایی توسط آلمان خبر می‌دهند. فقط در یک مورد آن تاجر عراقی «علی قاضی» که با وساطت رئیس‌جمهور و وزیرخارجه وقت آلمان از زندان‌های عراق آزاد شده و به آلمان برگشته، در هامبورگ شرکت صادرات و واردات راه می‌اندازد و با همکاری یک افسر عضو سازمان ضدجاسوسی آلمان غربی، ترتیب صدور یک کارخانه تهیه سلاح‌های شیمیایی به عراق را می‌دهد. این کارخانه سالیانه یک‌میلیون و ۷۶۰ هزار تن مواد شیمیایی را به گازهای کشنده خردل و تابون تبدیل می‌کند.

نه حتی یک یورو!
رسانه‌های مختلف ایرانی و غیرایرانی یک بار همزمان با آغاز شرارت  تکفیری‌ها در سوریه که وزیرخارجه آلمان بابت احتمال استفاده دولت سوریه از تسلیحات شیمیایی ابراز نگرانی کرد و بار دیگر همزمان با بالاگرفتن اغتشاشات در ایران و اشک تمساح ریختن دولتمردان آلمانی برای مردم ایران، از سال‌های جنگ تحمیلی نوشتند و به آلمانی‌ها یادآور شدند در دهه ۶۰ حداقل ۸۰ شرکت آلمانی به صدام تسلیحات شیمیایی یا تکنولوژی تولید آن را می‌فروخته‌اند! آشنایی با سابقه و سرانجام فقط یکی از این شرکت‌ها بد نیست: «شرکت «Imhausen-Chemie» که پای ثابت فروش تسلیحات شیمیایی به عراق است یک شرکت مثلاً دارویی- شیمیایی است که سال ۱۹۱۲ پایه‌گذاری شده و در طول جنگ دوم جهانی هم سراغ تولید مواد شیمیایی فوق‌خطرناک و مرگبار رفته است. در دهه۸۰ میلادی صادرکننده مواد شیمیایی مرگبار به عراق و لیبی بوده، مواد ممنوعه‌ای همچون اکستازی را صادر می‌کرده و... بنا به نوشته «اشپیگل» بعدها و با اعلان ورشکستگی شرکت و افشاگری رسانه‌ها، تحت پیگرد قرار می‌گیرد، اما مقام‌های دولتی آلمان به‌شدت از آن حمایت می‌کنند. در نهایت این شرکت نه به خاطر فروش تسلیحات شیمیایی به عراق، بلکه به خاطر تولید مواد روانگردان و فروش آن‌ها به لیبی فقط محکوم به پرداخت جریمه نقدی می‌شود، مالکش مدتی به زندان رفته و بعد به بهانه بیماری آزاد می‌شود و به قول اشپیگل حتی یک یورو از ثروت کلانی که اندوخته، توسط دولت ثبت و ضبط نمی‌شود!  

انتهای پیام